cebelleştiğim bu his kalbimi çok fazla sızlatıyor.
kendimi sorguluyorum, kayboluyorum, köreliyorum.
kaçtıklarımın gölgem olmasından şikayetçiyim.
görmek istememekle göz göze gelmek için çırpınmanın verdiği savaş canımı yakıyor.
beni yormaz diye attığım patavatsız adımların ayaklarıma verdiği yaralar kabuk bile tutmuyor.
her şeye ve herkese rağmen
belki dokunur diye
kopartıyorum dalımdaki dikenleri ellerimi kanata kanata
fakat işin en kötü kısmı
kökün orada olduğunu unutuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder