yeni yılın pek bir getirisi yok henüz,
tek temennim yıl sonunda götürülerinin getireceklerini geçmemesi
sigara kokan ellerimle yazdığım bu satırların sebebi tütsünün vermiş olduğu hoş kokuyla uzun zaman olduğuna ikna etmek kendimi
bu arada bursa çok soğuk, istanbulun üşütmesi kadar olmasada titretiyor insanın ruhunu
memnuniyetsiz olan her halimi yıkıp geldim buraya
yanılmam dediğim her olayın beni yanıltmasıyla kelimeleri biriktirmeye başladım içimde
yollar daha engebeli, sırtımdaki palto çok daha ıslak
değişmeye adım atarcasına duvarlarımı yıkmam gerektiğini fark ettim birkaç haftadır,
hayali bir tebeşirle çizdiğim o sınırı silmem gerektiğini de
hep cesur bir kız olduğuma inandırdım kendimi, tek bir konu hariç
ve fark ettim ki ne kadar kaçarsan o kadar bırakmıyor peşini hisler
itiraf etmek de gerekirse hissetmeyi hiç bu kadar özlememiştim
sonunda acı çekmek de olsa -ki hissetmenin temelini acı oluşturduğunu düşünürüm hep, tamam dedim yıkalım şu duvarları
inşa etmeyi öğrendim nasılsa, en kötü ne olabilir ki
gözlerimi dolduran şey, kendimle inatlaşıp attığım bu adımların yine kendimle kavga ederek geriye gitmesi
çok fazla konu var kafamın içerisinde, kalabalık bir ütopya yaratmışım kendime fark etmeden
gün geçtikçe yaş alıyor olduğumun düşüncesi çok canımı sıkıyor mesela,
büyümek istemiyorum.
bilmiyorum çocuk oldum mu hiç ama yağmurda ıslanmak, bisküviyi çaya batırmak veya kafamı annemin dizlerine koymak zamanı durduruyor benim için
günü doğurmak sanki yeniden bağlıyor beni hayata ve batırmak güneşi, burnumu sızlatıyor istisnasız
sözler verdim kendime deli cesaretle, korkmamaya çalışacağıma dair
çok insan tanıdım, çok ağladım, çok güldüm
hiçbir şeyden pişman olmadım şimdiye kadar, keşke demek istemedim, tecrübe olarak nitelendirdim klişe olsa da
ne kadar yorgun olursam olayım mutfakta tek başıma bulaşıkları yıkadım mesela, sevmekten de hiç vazgeçmedim
fakat hiçbir zaman sevildiğime emin olamadım, iki harf ne kadar değiştirir bir şeyleri bilmiyorum gerçi
kapımın kilidini sonuna kadar açamadım
kendimle kaldığım her an geç kalmış hissettim, ezildim bu duygu karşısında
karmaşık ve dengesiz olduğumu söylediler hep fakat açamadığım bir düğüm beni ne kadar karmaşık yapardı bilmiyorlardı
yazmaya yeltenip geri çekildiğim her gecenin acısı bu satırlar
biraz karışık biraz öylesine
bu koca dünyanın yanında ufacık kalmamın anısına olsun
düğümü çözmenin de bir insanı öpmek kadar basit ve güzel olmasını diliyorum bu yıldan
