ahmak ıslatanlara yakalanıyor,
rüzgara takılıyorum
fotoğraflarına bakıyorum arada
güçlü kalabileceğime inancım azaldıkça,
kendimden korkar oluyorum
anlamlandırılamaz bir hal alıyorum günden güne
insanlar çekilmiyor, türkülere karışıyorum
tütün ahvale dayanmıyor,
kalem kağıda doymuyor
geceyi sabaha bağlıyorum
yıldızlarla muhabbet edip,
güneşten kaçıyorum
sonsuzlukta kaybediyorum düşüncelerimi,
bazen de seni.
kaçıyor gibisin benden
koşacak derman bulamıyorum dizlerimde
kokunu takip ediyorum
fakat günden güne yitiriyorum sana dair her şeyi
herkeste senden bir parça arıyorum
bulamadıkça sinirleniyor
sinirlendikçe deliriyorum.
son yudumumu alayım
sonra defolup gidiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder