soluk günler

yazdım yazdım sildim

tam anlamıyla dile getiremedim içimdeki zift olmuş duyguları.
dökemedim beyaz kağıda, bıraktım uluorta
sıcak rüzgarlarda yürüdüm yol boyu
kuşların semada uçuşunu seyrettim
kar yağarken güldüm, yağmur yağarken ağladım.
altını çizdim okuduğum her kitabın
seni anımsatan kelimeleri karaladım.
çocuklarla saklambaç oynadım,
kayboldum aranırken.
sobeleyemedim hiç, olduğum yerde kaldım.
saçlarımı da tırnaklarım gibi kısa kestim.
akşam vakti pencerenin önünde bittim.
çay demledim iki kişilik, oturdum bir başıma içtim.
gökyüzüne anlattım içimdekini
beyaz bulutları kapkara ettim.
ellerimin arasından kaçırdığım,
göğsümdeki delikte yaşayan
o güzel güvercini kaybettim.
gökyüzüne kavuştu, özgürlükle buluştu.
peki ya ben ne vakit kanatlarımı çırpacak gücü bulacağım kendimde?

hiçbir zaman.
hep yorgun yaşayacağım bu hayatı.