30 Eylül 2019 Pazartesi

gece sessiz ve vakur

ellerini ver bana
uzanalım yıldızlara
gözlerin çok kudretli
ve bir o kadar solgun
incinirsin diye korkuyorum bakarken sana
biraz çekiniyorum kayınca gözlerin semalara
dalarsın diye yine o hüzünlü anılara
farzet ki dünyada ikimiziz yalnızca 
ve bir merdiven var gökyüzünün en ücra noktasına
gelir miydin benimle
yoksa kalır mıydın başını koyduğun dizlerinle bir başına? 

13 Eylül 2019 Cuma

rotasız

mevsimlere müdahale edemiyorum
zamanla aram iyi değil
her şeye uzak kalıyorum
hayattan kopuyorum sanki
yarınlar artık ilgimi çekmiyor
heyecanlandırmıyor bazen hiçbir şey beni,
sende dahil.
yanlış anlaşılıyorum insanlar tarafından
yakınlarımı kaybetmekten korkar oluyorum
fazla direnemiyorum bu maratona
sürekli eksik kalıyorum zaten,
bir türlü tamamlayamıyorum bu koşuyu da
bedenimin ağırlığını daha fazla hissetmeye başlıyorum
anlamlandıramıyorum bu telaşı,
neden koştuğumuzu...
göz kapaklarımın ne zaman kapanacağını hesaplamaya çalışıyorum
zaten şu sıra kendimi çok yalnız hissediyorum
yaşam denen bu girdap, öldürüyor gibi benliğimi
işin kötüsü ölmüyorum,
ölüyor gibiyim sürekli.